Αφιέρωμα 2 στον Θεοτοκόπουλο

El Greco

-Των μερικών ο θάνατος χταπόδι αστραπή
μέσα σε βράχους σπέρνει γεννήσεις άπειρες
Των μερικών ο θάνατος αγνός
ολόδροσος
μπρούτζος στεφανωμένος-

Πώς πέρασαν Δομήνικε αιώνες τέσσερις
μέσα στου βράχου τη σιωπή
πώς άντεξες ανείδωτος
του βράχου τη σφιχτάδα
-υπόκωφα ακούγοντας αυτού του κόσμου τη βουή
αιώνες τέσσερις
υπόκωφα ακούγοντας τα πονεμένα ανθρώπινα-

Δεν είναι αέρας μήτε απαλό φτερούγισμα περιστεριού
μα ένα κλάμα σιωπηλό κρυμμένο μες στη πέτρα
κλάμα από μπρούτζο που καίγεται για φως
ξανά να δει τα πονεμένα ανθρώπινα
στεφανωμένος μπρούτζος με το λαιμό μακρύ σα κύκνου
ξανά στο φως ξανά στα πονεμένα ανθρώπινα
με μάτια αμφορείς
σφουγγάρια
της ομορφιάς μα και των στεναγμών

τα μάτια σου Δομήνικε στεγνά σφουγγάρια
ομορφιάς
και αμφορείς τα μάτια σου
δακρύων, στεναγμών




-Αφιέρωμα 2 στον θεοτοκόπουλο
Μπρούτζος
Στίχοι με αφορμή το συγκεκριμένο γλυπτό:
Πύργαρης-